Ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα (αλλά και παγκοσμίως) πάσχει σοβαρά. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ότι οι ιδεοληψίες επικρατούν της λογικής. Αντί ο πολιτικός λόγος να υπηρετεί την αλήθεια και να αναζητεί το βέλτιστο για την πολιτεία και την κοινωνία, κατήντησε φτηνή ρητορεία που ακολουθεί προδιαγεγραμμένα σχήματα. Ειδικά στην χώρα μας οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων δείχνουν να ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για το πως θα παρουσιάσουν τα πράγματα με τρόπο που να συντηρεί τα κομματικά θέσφατα και να υπηρετεί τα προσωπικά και παραταξιακά συμφέροντά τους, παρά για το κοινό καλό.
Οι κυβερνώντες αντί να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που μόνο λίγα δεν είναι, αναλώνονται να μας πείσουν ότι τα αντιμετωπίζουν. Πρόσφατο παράδειγμα οι φιλόδοξες εξαγγελίες για την εμπέδωση της δημόσιας τάξης στο κέντρο της Αθήνας. Ο χαμένος στην φιλαυτία του υπουργός ‘’Προστασίας του Πολίτη’’ γέμισε την πόλη περιπολούντες αστυνομικούς μόνο και μόνο για το θεαθήναι, χωρίς να προκύπτει ουσιαστικό έργο. Αντί να συγκρουστεί πραγματικά με το παρακράτος των Εξαρχείων προσπάθησε να το επικαλύψει με την παρουσία ενστόλων. Σαν να μιλάμε για βρωμιά που μπορείς να την παραχώσεις κάτω από το χαλάκι... Πόσο επιτυχημένη ήταν η πολιτική αυτή φάνηκε από το πρόσφατο περιστατικό της επίθεσης σε περιπολούντες αστυνομικούς στα Εξάρχεια, με έναν από τους αστυνομικούς να φέρει σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν κατ’ επανάληψη τις τελευταίες μέρες, αλλά δεν φτάνουν στα αυτιά μας γιατί τα τσιράκια της δημοσιογραφίας τα αποσιωπούν ή τα υποβαθμίζουν.
Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε αμέτρητα παρόμοια παραδείγματα, τόσο από την νέα (θυμηθείτε της κωλοτούμπες περί οικονομίας) όσο και από την απελθούσα κυβέρνηση (και πάλι θυμηθείτε της κωλοτούμπες περί οικονομίας) αλλά και τα μικρότερα κόμματα. Το θέμα είναι σοβαρό. Δεν παράγεται πολιτική σε αυτόν τον τόπο. Δεν αναζητούνται λύσεις. Μόνο διαχείριση γίνεται, με γνώμονα την δημοσκοπική αποτύπωση της κοινής γνώμης. Κανείς δεν ασχολείται με το τι είναι σωστό για τον λαό. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τι είναι εύκολο για σερβίρισμα στον λαό. Σερβίρουν ευχολόγια και μεγαλοστομίες, μισές αλήθειες εν είδει δικαιολογιών και μετά παραγγέλνουν δημοσκοπήσεις για να διαπιστώσουν αν κατάφεραν να μας δουλέψουν ή αν πρέπει να πούνε κι άλλα ψέματα, κι άλλες μισές αλήθειες. Και ταυτόχρονα επιδίδονται ολόψυχα σε αυτό που τους ενδιαφέρουν πραγματικά, δηλαδή πως θα φάνε το δημόσιο χρήμα.
Δέσμιοι των κομματικών τους γραμμών αναπαράγουν αυτάρεσκα τα παρωχημένα στερεότυπα που τους εκφράζουν. Κάποιοι το παίζουν προοδευτικοί, άλλοι σοβαροί και μετρημένοι, άλλοι πατριώτες και άλλοι κοινωνικοί αγωνιστές. Και η καημένη η αλήθεια περιμένει μάταια κάποιον να την δικαιώσει.
Για την αριστερά πραγματικά δεν ξέρω καν αν αξίζει να χαλάει κανείς το σάλιο του. Οι άνθρωποι έχουν σοβαρό πρόβλημα κατανόησης βασικών εννοιών. Οι προβληματισμοι τους επιλύονται με λογική τρίχρονου παιδιού. Π.χ. αν υπάρχει διένεξη της Ελλάδας με άλλη χώρα τότε φταίει πάντα η κακή Ελλάδα (Σκοπιανό, Βόρειος Ήπειρος, ελληνοτουρκικά). Αν υπάρξει οποιοδήποτε περιστατικό με εμπλοκή αστυνομικού εκ προϊμίου θα φταίει αυτός. Η δε κριτική της αριστεράς στις τρομοκρατικές ενέργειες είναι η εξής:
1: η αστυνομική/κρατική βία γεννάει (ως φυσιολογική αντίδραση) την τρομοκρατική βία
2: τα τρομοκρατικά χτυπήματα είναι προβοκατόρικα, με σκοπό να φοβίσουν το λαϊκό κίνημα (άρα υποκινούνται/εκτελούνται από κρατικούς παράγοντες)
Το γεγονός ότι το ένα αναιρεί το άλλο δεν έχω την απαίτηση να το αντιληφθούν αριστεροί. Άλλωστε για να μην πολυμπερδεύονται έχουν βρει το σύνθημα ‘’μόνος τρομοκράτης είναι το κράτος’’ και έτσι τα αντιπαρέρχονται όλα.
Αν η αριστερά που ευαγγελίζεται την αλήθεια, την ρήξη και την ανατροπή είναι τόσο εγκλωβισμένη σε παράλογα σκεπτικά που την οδηγούν τελικά σε ρήξη... με την πραγματικότητα, τότε τι να περιμένει κανείς και από τους δεξιούς και κεντρώους κλέφτες του δημοσίου χρήματος...
Το λυτρωτικό φως στην άκρη του τούνελ μάλλον αργεί να φανεί και μέχρι τότε συμβιβαζόμαστε αποχαυνωμένοι με μερικές λάμπες που τρεμοπαίζουν, μέχρι οι ποντικοί να ροκανίσουν και το τελευταίο καλώδιο...
Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου