ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΤΙΜΙΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ

Η μόνη δύναμη που μπορεί να ανασύρει την κοινωνία μας από το τέλμα είναι η αγάπη του κάθε μέλους της προς αυτά που αντιπροσωπεύει το όλον. Ο πατριωτισμός μας.

Αποδείχτηκε πλέον ότι ούτε οι υποκριτικά χαμογελαστοί-ψευδοπροοδευτικοί-ανθέλληνες της ευρύτερης σοσιαλαριστεράς, ούτε οι εθνοκάπηλοι των καθηλωτικών εξάρσεων και των ακόμα πιο καθηλωτικών ακροβατικών (τις κωλοτούμπες εννοώ...), ούτε οι καθωσπρέπει κεντρο/φιλελευθερο/ελαφρως δεξιοί μπορούν να συλλάβουν πόσο μάλλον να πραγματώσουν έναν τέτοιο πατριωτισμό.

Χρειαζόμαστε έναν πατριωτισμό
α) ειλικρινή: να πηγάζει μέσα από την ψυχή του Έλληνα και να τον καθοδηγεί τίμια και απαρασάλευτα προς το καλό της πατρίδας. Πήξαμε στους Καρατζαφέρηδες και λοιπούς κολαούζους...
β) ενωτικό: να αναζητά εκείνα που μας ενώνουν ως Έθνος και ως κοινωνία και τέτοια είναι μόνο η κληρονομιά του ελληνικού πολιτισμού μέσα στους αιώνες, και κυρίως η ηθική δάσταση αυτού του πολιτισμού, που ερωτεύτηκε παράφορα το ωραίο, το δίκαιο, το τίμιο, το αληθινό.
γ) επαναστατικό: να απαγκιστρωθεί από παρωχημένους ιδεοληπτικούς και θρησκόληπτους εναγκαλισμούς που μόνο θανατερή σήψη τον ποτίζουν.

Όταν λέμε πάνω απ΄ όλα η πατρίδα, να εννοούμε όντως την πατρίδα και όχι τα συμφέροντα του ράσσου, του κεφαλαίου, την αντικομμουνιστική φούρια μας ή οτιδήποτε άλλο. Αν πρέπει να συγκρουστούμε με χρυσολάγνα οργανωμένα ιερατεία, να το κάνουμε. Αν πρέπει να τα βάλουμε με την μερίδα εκείνη του κεφαλαίου που παρασιτικά λαθροβιεί εις βάρος της κοινωνίας, να το πράξουμε χωρίς να φοβηθούμε την ταμπέλα του κομμουνιστή. Αρκετά κάποιοι κύριοι πουλώντας εθνικοφροσύνη έκαναν καπιταλιστικές μπίζνες...Τέλος σε όλα αυτά


Πατριωτικό είναι ότι δυναμώνει την κοινωνία μας, ότι αναζωογονεί το Έθνος μας. τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Γιάννης

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ- ΚΑΛΩΣ ΤΑ!

Για τους λίγους εκείνους που ενδεχομένως δεν έχουν καταλάβει που οδεύουμε θα το πω απλά:

το υπάρχον νεοελληνικό -δήθεν προοδευτικό και δημοκρατικό αλλά στην πράξη απλώς χυδαίο- μιζαδορικο οικονομικοπολιτικό σύστημα θα καταρρεύσει παταγωδώς. Μέχρι να συμβεί αυτό θα πεινάσουμε, θα περάσουμε στερήσεις, θα αναγκαστούμε να επαναπροσδιοριστούμε ατομικώς και κοινωνικώς.

Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αυτό όμως. Το θέμα είναι τι θα γίνει μετά από αυτήν την κατάρρευση. Τι θα ακολουθήσει. Όταν καταρρέει ένα σύστημα δεν είναι δεδομένο ότι η αλλαγή γίνεται προς το καλύτερο. Μπορεί να οδηγηθούμε σε μια χωρίς προοδευτικά και δημοκρατικά προσωπεία πολύχρονη υποδούλωση σε ξενοκίνητες ολιγαρχίες ή μπορούμε σαν έθνος -αν έχουμε ακόμα δημιουργικές δυνάμεις- να αναδείξουμε επιτέλους μετά από δεκαετίες απατεώνων και κηφήνων μια νέα άξια γενιά ηγετών.

Υπάρχουν άξιοι άνθρωποι, αλλά ο λαός πρέπει να τους σπρώξει μπροστά, αλλιώς θα χαθούν ανεκμετάλλευτοι.

Εσύ φίλε που διαβάζεις και αναρωτιέσαι πως στο καλό θα συμβεί αυτό, εσύ που λες ότι αυτά είναι θεωρίες, σκέψου πόσες φορές ψήφησες ανίκανους και λαμόγια και τα εξύψωσες από χαμερπή τσογλάνια σε δημοφιλή και καθαγιασμένα από την προβολή δημόσια πρόσωπα. Από τα αληταριά που σου μάθανε να ψηφίζεις στο σχολείο επειδή ήταν μάγκες και τελικά σου τρώγανε τα λεφτά στις πενθήμερες (ποιος άγιος άνθρωπος θα καταργήσει επιτέλους αυτό το αισχρό σχολείο διαφθοράς που παρουσιάζεται ως δημοκρατική κατάκτηση-εννοώ τα δεκαπενταμελή), από τα ανδρείκελα του κόμματος που βγάζεις βουλευτές, από τους αμόρφωτους τεμπέληδες που σε εκπροσωπούν συνδικαλιστικά, πότε έσπρωξες μπροστά έναν αξιόλογο άνθρωπο; Περιμένεις τα κανάλια να στον υποδείξουν; Ζει δίπλα σου φίλε, ίσως στην τελική να είσαι και συ ο ίδιος αυτός που μπορεί να κάνει την διαφορά, αλλά δεν το έχεις πάρει απόφαση και προτιμάς να αφήνεις άλλους να σκέφτονται για σένα και να σου σερβίρουν έτοιμες λύσεις.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες, τα περιθώρια ανύπαρκτα. Ή βάζουμε το λιθαράκι μας ο καθένας ή θα ζήσουμε μέσα στα ερείπια της απραξίας μας.

Γιάννης